[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :

"wat denk je ?" knipoogde ik naar Ivon.

Ivon schoot in de lach.
"En hij ons maar tortelduifjes noemen."

Ik lachte ik liep samen met Ivon het water uit.
Hij pakte me weer beet.
Ik zag die ogen weer waar ik zo smoor verliefd op ben.
Ik begon opeens erg verlegen te worden.

Ik merkte nu pas dat Ivon ook nog in zijn blote boven lichaam stond.
wat was die toch gespierd.
Eigenlijk net zo als Edward.

Ze leken erg op elkaar.

Ik voelde mijn hart te keer gaan Merel hou je in.
Herhaalde ik meerdere keen in mijn zelf.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk nog wat verbaasd en denk na Wat ik met Edward heb gedaan ?
Edward was inmiddels al weer een stukje gaan zwemmen.
Ik loop het water uit en wring mijn haar even uit.
Ik loop naar een boom toe en klim er in, ik ga op een tak zitten en leun tegen de stam van een boom aan.
De zon schijnt door de bladeren, ik sluit mijn ogen en er komt een heel verhaal in mij op.

Merel :

Ik wringde me uit Ivon's armen en ging op het kleed zitten.
Ivon kwam naast me zitten.

Ik pakte een appel uit de zadeltas die naast me lag en nam een hap.

Ik keek naar Olivia die op de tak zat.

"Haar ogen keken naar de eindeloze wateren.
Haar hart verlangde naar hem waar zij op wachtte.
Hij was zo ver weg maar ook weer dichtbij . Ze voelde zijn aanwezigheid maar ook miste zij zijn stem."

Ik begon dit langzaam te zingen.

Olivia keek me van bovenaf aan.

"Zij voelde zijn aanraking op haar gezicht ze voelde zijn hart tegen de hare Ze verlangde naar hem zo erg ze verlangde naar zijn stem.."

Ik keek ondertussen naar het water.
Ik zag Edward nog een eindje zwemmen.
Ik hoorde de wind opzetten en voelde het briesje.
Ik hoorde de paarden hinniken.
Ik zag de wind door de bomen heen gaan.

Ik zag dat Ivon me aan keek.

Er liep een traan over mijn wang.

Olivia Elaine Newton

Ik wring nog een keer mijn haar uit, en sluit mijn ogen.
Om wat Merel net zei bouw ik een verhaal.
Het verhaal speelt zich af in mijn hoofd, uiteindelijk open ik mijn ogen.
Ik kijk naar de top van de boom als je daar zou zitten zou je vast een mooi uitzicht hebben .. denk ik dan bij mezelf.
Ik sta op en grijp me nog net op tijd aan een tak vast, omdat ik zo nat ben is het een beetje glibberig.
Voorzichtig klim ik nog verder naar boven.
Ik ga op de dikste tak van de top staan en grijp me goed vast aan de boom.
Ik kijk naar het prachtige uitzicht om me heen.
Diep haal ik adem en sluit ondertussen even mijn ogen.
Snel open ik ze weer omdat ik het toch niet helemaal op zo'n hoogte vertrouw.
Verwonderd kijk ik om me heen.
Ik huur het gedruppel van mijn jurk en mijn haar op de bladeren komen.

Merel:

Ik sloot mijn ogen en voelde de zon op mijn gezicht.
Ik voelde opeens gedrup op mijn hoofd.

Ik keek naar boven en begon te lachen.
Ik zag dat Ivon was gaan liggen en zijn ogen gesloten waren.

Ik keek naar hem.
Wat was die toch lief als die sliep.

Ik ging naast hem liggen op mijn buik en ik gaf hem ene kus op zijn lippen.
Opeens grepen 2 armen me en werd ik over hem heen gesmeten.

Ik begon te lachen.
"Je liet me schrikken."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even naar beneden en moet dan ook lachen.
Dan kijk ik weer wat om me heen, ik kijk naar het meertje en zie Edward niet meer zwemmen waar zou hij zijn ? vraag ik me dan af.
Ik kijk om me heen en zie hem dan bij de boom staan.
'' Alles goed daar boven mevrouw Newton ? '' zegt hij dan lachend.
Ik kijk naar zijn bovenlijf Zo gespierd .. denk ik dan.
Voor ik het weet verlies ik mijn grip en val van de tak af.
Ik beland in de armen van Edward die me net op tijd opvangt.
'' Alles goed mevrouw Newton, heeft u zich niet bezeerd ? '' vraagt Edward dan bezorgd.
Ik schud even mijn hoofd '' nee ik geloof het niet '' zeg ik dan.

Merel :

We schrokken ons rot toen Olivia van de boom af viel.
Ik rende naar haar toe.

"Gelukkig dat jij er stond Edward."

Olivia Elaine Newton

Ik haal opgelucht adem Wat ben ik toch dom ik moet niet aan die heerlijke sp... Olivia ! denk ik dan in mezelf.
Ik kijk Edward aan in zijn ogen '' dankjewel '' zeg ik dan terwijl ik nog in zijn armen hang.
Ik blijf hem in zijn ogen kijken zulke mooie ogen .. en die spieren .. Olivia toch !
'' Mevrouw Newton weet u zeker dat het goed gaat ? '' vraagt Edward dan.
Ook Merel kijkt me bezorgd aan, ik blijf Edward dromerig in zijn ogen aankijken.
'' Olivia ? '' giechelt Merel dan.
Ik schrik op, en val uit de armen van Edward.
Ik sta op '' uhh ja hoor '' zeg ik dan blozend.
Ik loop snel even naar de kei toe waar mijn lint op ligt en steek dan mijn haar op.
Mijn schoenen doe ik nog maar even niet aan omdat die dan ook doorweekt raken.

Merel :

Ik giechelde en liep terug naar Ivon.
Ik zei nog snel tegen Edward "Maak je maar over haar geen zorgen die mankeert niks " alleen maar 1 virus de Edward virus. giechelde ik in mijn zelf.

Ivon keek me aan.
"Ik denk dat we over een poosje 2 bruiloften hebben."

Hij lachte.
"Dat denk ik ook."

Ik zat naast Ivon en keek weer naar het water.
De zon scheen er prachtig op.

Olivia Elaine Newton

Ik loop terug richting Edward, Ivon en Merel.
En zet mijn schoenen dan neer .. ik loop even naar Edward.
'' Sorry dat ik zo raar doe .. het is allemaal wat nieuw voor me '' zeg ik dan.
Terwijl ik een beetje naar de grond kijk.

Merel :

"Ik ga even bij de paarden kijken.

De rest knikte en ik liep richting de paarden.
Eros begroette me gelijk toen die me zag.
"Hoi manneke van me."

Ik aaide hem over zijn hoofd.
Ik ging ook even bij Amigo kijken.
Opeens hoorde ik wat achter me.

"Wie is daar ?"
Niemand gaf antwoord.
Het zal wel niemand zijn , Merel je verbeeld het je in.

Ik keek weer naar amigo en liep naar hem aan toe.

Ik zag dat die opeens zijn hoofd omhoog deed en zij oren naar voren.
Ik keek weer naar achteren maar zag weer niks.

Toen ik naar Amigo terug keek stond er opeens een man voor me.

"AAAAAAAAAAAH !!!"

Ik schrok me rot.
"Wie bent u en wat moet u?"

Hij zei niks en liep mijn richting op.
Hij was ongeveer net zo oud als Ivon en Edward.

Hij had een pijl en boog bij zich.
"Bent u aan het jagen ?"

Hij schudden zijn hoofd en opeens stond er nog iemand achter me.

Olivia Elaine Newton

Met zijn drieën kijken we geschrokken op als we gegil horen.
Ivon en Edward staan op, ik sta ook op '' Olivia jij blijft hier wij gaan kijken '' zegt Edward dan.
'' Maar .. '' voor ik verder nog iets kan zeggen rennen Ivon en Edward al terug.
Ik ren naar het meer toe en verzamel een paar steentjes voor het geval dat.

Merel :

Voor ik het wist werd het zwart voor mijn ogen.

Toen Ivon en Edward bij de paarden aan kwamen was ik en de mannen allang verdwenen.

Toen ik mijn ogen opende lag ik op een blader bed en die zelfde man zat naast me.

"Gaat het , het was niet de bedoeling om je pijn te doen."
Ik keek hem wat raar aan en ging overeind zitten.
Ik wreef over mijn hoofd.
het voelde alsof er een paard over mijn hoofd was gelopen.

Ik zag nog meer mensen lopen.
het was een soort aparte kamp midden in het bos.

"Waarom .. wat moeten jullie van me ?"
De boel begon een beetje te draaien.

"Ga eerst maar rustig liggen."

De man was erg aardig.

Olivia Elaine Newton

Ivon en Edward komen aangelopen '' waar is Merel ? '' roep ik dan.
'' Ze .. is weg '' zeggen ze dan.
'' Weg ?! '' roep ik uit '' waarheen ?! '' zeg ik dan nog.
Ze schudden hun hoofd.
Ik pak mijn rokken vast en begin te rennen '' Olivia ! '' roept Edward dan maar ik luister niet.
Ik kom bij het pad uit, ik zie wat hoefafdrukken.
Ik volg ze rennend.

Merel ..

Een andere man loopt naar me toe.
`Mevrouw Newton welkom.` Ze denken dat ik Olivia ben . ik keek ze verward aan.

`Sorry hoor maar ik heet geen Newton.`
De man keek me raar aan.

De andere man zei snel ` Ze zouden haar vast een te harde klap hebben gegeven.`

Ow oke maakt niet uit haar vader zal zeker veel voor har betalen.

Ik schrok hopelijk zou Olivia me niet gaan zoeken want dan ..

Olivia Elaine Newton

Na een tijd rennen sloegen de hoeven ergens af , ik ren achter het spoor aan.
'' Merel ! '' roep ik dan in de hoop dat ze me misschien hoort.
Ik kom bij een of ander vervallen huis, niet erg vervallen maar het ziet er ook niet netjes uit.
Het spoor houd op en ik zie paarden staan.
Ik zie het lintje van Merel liggen en kijk naar het huis.

Merel :

Ik zat midden in het bos.
Je zal verwachten dat ze ten minsten een huis hebben ofzo maar nee.
Paarden hadden ze ook niet bij zich ze waren allemaal lopend en hadden pijl en boog bij zich.

De vriendelijke jongen kwam bij me zitten en gaf me wat te drinken.


"Dankje."
Hij glimlachte en keek naar mijn haar.

Ik keek hem raar aan.
"U heeft mooi haar ."

Ik keek hem nog steeds raar aan.
"Hmm Dankje."

Hij bekeek me goed en liep toen weer weg.

Olivia Elaine Newton

Ik loop het huis in, het is maar donker .. ik kijk wat om me heen.
Ik krak met mijn voet door de vloer heen, ik voel een scherpe pijn '' Au verdorie ! '' gil ik uit.
Ik krijg mijn voet uiteindelijk weer los.
Het is hier veels te stil.
Ik loop naar buiten toe en bekijk mijn been en zie dat het best wel een beetje bloed.
Ik pak het lint uit mijn haar en bind het om de wond heen voor zolang het duurt .. denk ik dan maar.
Ik houd de lint van Merel stevig vast '' Merel, waar ben je ?! Ik ben het Olivia ! '' roep ik dan maar uit in de hoop dat ze me zou horen en niet bang zou zijn dat ik iemand anders was.
Ik pak mijn rokken vast en ren langzaam verder.
Ik zie opeens een man vanachter een boom vandaan lopen die om zich heen aan het kijken is alsof hij net iets aan het bewaken is.
Het zal vast niets zijn, ik loop gewoon rustig richting die man.
Als ik bij hem ben trek ik gewoon mijn stoute schoenen aan '' meneer heeft u een meisje gezien, blond haar, ongeveer even groot als mij, en ze is ongeveer even oud als mij, ze heet Merel '' zeg ik dan.
De man kijkt me boos aan.

Merel :

Ik keek nogmaals om me heen.
Ik was niet echt bang had gewoon erg hoofdpijn.

Opeens stond er weer ene man naar me te kijken.
eerder bekijken.
wat hebben die kerels toch. hebben ze nog nooit een vrouw gezien.

Opeens zag ik een vrouw het kamp in lopen.
aha dus ze weten wat een vrouw is het is een wonder.
de vrouw liep mijn kant op.

"Merel ben jij dat ?"

Ik keek de vrouw aan.
en zag dat ze opeens naar de man naast me keek.
"idioot dit is de verkeerde."

"wacht even Rose ?"

Ze keek me aan en knikte.
"wat gebeurt hier allemaal ?"

Ze lachte en hielp me overeind.
"wij zijn de groep die jatten van de rijken en geven aan de armen.

"dus jullie willen mijn vriendin ontvoeren om er geld voor te vragen "

ik keek rose pissig aan.
"Ben je helemaal gek geworden."

Olivia Elaine Newton

Hij bekijkt me '' en wie mag u dan wel wezen ? '' zegt hij dan.
'' Sorry wat onbeschoft van me '' zeg ik dan, ik maak een reverence.
'' Ik ben Olivia Elaine Newton meneer '' zeg ik dan.
De man kijkt me aan, en grijpt me dan opeens vast '' u liegt, wie bent u ? '' zegt hij dan.
Ik schrik en slik '' ik ben echt wie ik zeg wie ik ben '' zeg ik dan bang.
Hij grijpt mijn armen vast en doet ze achterop mijn rug, ik probeer tegen te stribbelen maar de man bind strak mijn armen vast met een touw die best wel pijn doet.
Ik begin te gillen, hij houd me vast en pakt snel het doek wat om zijn nek zit.
Hij stopt het in mijn mond en bind ook dat vast, ik probeer '' iel ! '' uit te roepen, maar dat lukt niet met dat ding in mijn mond.
De man tilt me op , ik probeer tegen te stribbelen.
Hij gooit me over zijn nek heen, ik begin gefrustreerd te gillen en sla met mijn handen tegen zijn arm.
De man loopt gewoon door '' u bent wel een pittige tante zeg '' zegt hij dan.
Ik blijf trapellen en slaan, uiteindelijk komen we ergens in het midden van een bos uit.
Ik zie Merel staan, met een ander meisje en een paar mannen.
'' Merel ! '' probeer ik te gillen maar ik vergeet even dat ik een doek in mijn mond heb.
'' Meneer, deze vrouw beweerd mevrouw Newton te zijn '' zegt hij dan.
Merel kijkt gelijk op en de mannen ook.
Ik begin de man weer te slaan, maar opeens zie ik niet veel meer door het haar wat voor mijn ogen zit.
De man zet me neer maar houd me nog steeds stevig vast.
Mijn haar word goed gedaan door een andere man.
Ik kijk hem vernietigend aan.
'' Nou, nou mevrouw Newton .. u bent zeker niet de makkelijkste ? '' zegt hij dan, met een wat aparte glimlach die me niet echt aanstaat.
Hij veegt een pluk uit mijn gezicht '' laat dat ! '' roep ik met nog steeds dat ding in mijn mond.
Waarom vergeet ik dat toch telkens ? denk ik dan.
Hij lacht even om me, ik kijk hem boos aan.
Hij veegt nu mijn andere pluk uit mijn gezicht, hij vergeet een ding ... mijn voeten zijn nog los.
Ik geef hem volop een knietje in zijn kruis.
Hij laat zich op de grond zakken, de man grijpt me extra hard vast.
'' Auw '' zeg ik dan, maar het ding zit natuurlijk nog steeds in mijn mond.

Merel :

"Rose zeg tegen je mannen dat ze haar moeten laten gaan."

Rose keek me aan.
"na alles wat haar familie ons hebben aangedaan , Ze hebben de boerderij waar ik woonde verbrand . Mijn ouders zijn dood dankzij haar familie.Merel na alles wat ze jou en jou familie hebben aangedaan"

IK ging voor haar staan.
"Rose daar kan Olivia niks aan doen. Ze is een onschuldig meisje net als jij."

Ze keek me in de ogen aan.
"Mannen zet deze 2 in mijn tent."

Schreeuwde ze.
Ik werd vast gepakt en werd samen met Olivia in een tent gegooid.

Ik ging snel naar Olivia en keek of alles goed was.
"Gaat het , hebben ze je pijn gedaan ?"

Olivia Elaine Newton

Eindelijk krijg ik het ding uit mijn mond " gadverdamme dat vieze ding " zeg ik dan.
" Ze hebben me geen pijn gedaan .. Maar ik hoop dat ik die man wel pijn heb gedaan .. Vies mens. Gaat met jou ook alles goed ? " vraag ik dan aan haar.
De touwen om mijn handen beginnen steeds pijnlijker te worden en mijn been voelt ook niet lekker meer aan.
Ik kijk er naar en zie dat het lint helemaal doordrengt is met bloed, mijn been zit ook gedeeltelijk onder bloed.

Merel :

"Ja met mij gaat het prima alleen een beetje hoofdpijn van de klap."

Ik scheurde een stuk stof van mijn jurk.
en ik zag dat er water stond dus deed het stukje stof i het water.

Ik maakte Olivia's touwen los en deed het lintje an haar been.
Ik schrok.
"Auts dat moet zeer doen."

Ik drukte het stof met water op de wond.
Olivia gilde van de pijn.
"Sorry."

Er kwam snel 1 van de bewakers kijken maar toen die zag waar ik mee bezig was ging die snel weer weg.

"Olivia we kunnen hier niet ontsnappen ik ken Rose, Haar broer is 1 van de beroemde ridders en was trouwens de man die je schopte."

olivia lachte een beetje.
"Ik keek weer naar de wond en pakte nog een stuk stof van mijn jurk.
En verbinden haar .

Opeens kwam er ene man staan.
Het was de broer van Rose.

"je moet je schamen je was een eervol ridder en nu ben je gewoon een ..een Ontvoerder."

Hij keek me aan en begon te lachen.
"Merel , Merel ik heb je altijd gemogen vooral dat pittigheid van je vind ik zo leuk aan je."

Hij boog zich over me heen.
Ik spuugde in zijn gezicht.
"Als je dat maar laat wat ik denk wat je probeert."

Hij lachte weer.
"Wacht maar wacht maar , Ik heb geduld."

En liep de tent weer uit.
"Pfff het ergste is nog dat ik ze ken."

Zei ik al schamend.

Olivia Elaine Newton

'' Vuile hufter ! '' roep ik hem nog na.
Ik kijk naar Merel '' jij kon ook niet weten dat ze uiteindelijk zo zouden worden .. '' zeg ik dan tegen haar.
'' Wat willen ze ? '' vraag ik dan aan Merel.
Er komt weer iemand binnen gelopen, hij kijkt me boos aan.

Merel :

Hij gooide wat eten naar ons toe en ging ook weer de tent uit.

"Ze willen je gebruiken om zo geld van je vader te krijgen." zei ik snel.

Nadat we een poosje in de tent hebben gezeten vielen olivia en ik beide in slaap.

Opeens werd ik mee genomen.
Het was donker en ik was erg slaperig.
Ik werd een andere tent in gegooid.
Er stonden allemaal soort van kaasjes te branden en er lag allemaal roosjes op het bed.
Ik wist al welke kant dit op zal gaan.
Toen ik uit de tent probeerde te komen stond die broer weer voor me.
"Ik zei toch dat ik kon wachtte."zei die met een valse grijns op zijn gezicht.

Hij pakte me vast maar kon me gelukkig uit zijn armen wringen en verstopte me in een hoek.

"Hmmm een spelletje daar hou ik wel van."

Ik gilde en krijsde.
"Blijf van me af , ik ben verloofd."

Hij begon maar steeds harder te lachen.
Hij pakte me op en gooide me op het bed.
Hij dook op me en scheurde mijn jurk open.

Ik krijste nog harder en probeerde me te verzetten.

Ik schreeuwde om hulp ik huilde om Ivon.
Op dat moment dat die net ....

Kwam Rose binnen.

"Ben je helemaal gek geworden."
Haar broer stond op.
"Ik bepaal zelf wat ik doe."

Rose werd woedend op hem.
Ik kroop angstig in een hoek van het bed en begon te huilen ik sloeg mijn armen om het deel dat die kapot had gescheurd.

Ik voelde me vies , ik voelde me angstig ik was zo bang en miste de armen om me heen van Ivon.

Rose beveelde een man om me terug naar haar tent te brengen.

Ik ging in shock mee.
Ik beefde van angst.

het enigste wat ik Rose nog hoorde roepen was.
"en als je dit nog 1 keer flikt dan voel je iets van mij en dat is niet prettig."

Ik werd weer in de tent gezet naast Olivia.
Olivia werd wakker en vroeg gelijk wat er aan de hand was.

Mijn jurk was nog steeds kapot en ik beefde.
Ik zwijgde .
Olivia wou me een knuffel geven maar ik sloeg der van me af ik ging in een hoek zitten.

Opeens kwam Rose weer in de kamer.
"Gaat het ,excuses van mijn broer."

Ik zei nog steeds niks.
Rose gaf me een andere jurk.
En hielp me met me opfrissen.

Na dat alles voelde ik me nog steeds smerig en ging weer in een hoek zitten.
Ik zag de gezicht van Olivia bezorgt naar me kijken.

Maar het enige waar ik aan kon denken was de schuldgevoel naar Ivon toe.
Wat zouden hun nu op dit moment doen.

Ivon en Edward waren ons aan het zoeken maar toen het donker was gingen ze terug naar de boerderij.
ze vertelde aan mijn vader wat er aan de hand was die er gelijk kapot van was.

Hij kon het niet geloven eerst zij vrouw en nu zijn kleine meisje.
de vader van Olivia had ook al bericht gehad wat er aan de hand was.

Ivo en Edward waren aan het ijsberen.
"Waar kunnen ze toch zijn."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Merel bezorgd aan, ik sta op en begin te ijsberen ondanks dat het pijn doet aan mijn ene been.
" Merel wat is er toch ? " vraag ik dan aan haar maar ze blijft bang in het hoekje zitten.
" Je weet toch dat je me alles kan vertellen ? " zeg ik dan.
Nog steeds geen antwoord.
Ik besluit haar maar even bij te laten komen.
Ik ga op zoek naar een weg om te ontsnappen, ik kijk in het rond.
Ik onderzoek het bureau wat er staat .. Maar natuurlijk zit er niets in.
Ik zucht en zoek verder naar een ontsnappingsmogelijkheid.
Waar zou Edward toch zijn .. En Ivon ? Zou Edward dan toch niet zo veel om me geven ?
Er loopt even een traan over mijn wang, snel veeg ik hem weg.
Opeens zie ik een kleine spiegel staan, ik pak hem op en zoek wat in het rond.
Er is niet echt iets hards te vinden.
Ik ga weer op mijn plek zitten en leg de spiegel op mijn schoot.
Ik pobeer met mijn vuist de spiegel kapot te slaan maar het lukt niet.
Ik denk even na, de knoop in mijn jurk !
Ik trek mijn jurk uit .. Ik sta alleen nog in mijn onderjurk.
Merel kijkt me verschrikt aan.
Ik kijk in mijn jurk en vind al snel het ijzeren knoopje.
Ik ruk hem uit de jurk die jurk is nooit meer bruikbaar.. denk ik dan.
Ik ga weer zitten en pak de spiegel op, ik begin er zacht op te slaan met het ijzeren dingetje.
Ik hoor gerommel aan de tent snel verstop ik de spiegel en het ijzeren stukje.
Er kijkt iemand naar binnen " mevrouw waar is uw jurk ? " zegt hij dan.
" Ik kreeg het warm " zeg ik dan gauw.
Hij doet de tent weer dicht.
Ik ga verder, al snel valt er een scherp stukje uit de spiegel.
Ik pak het op en loop naar de achterkant van de tent toe.
Ik steek het puntje er in en begin zachtjes het stof open te snijden.
Opeens word ik van achter vastgegrepen, ik word omgedraaid en volop in mijn gezicht geslagen, ik val op de grond .. Langzaam kruip ik weer overeind de tranen lopen over mijn wangen van de pijn.
" Jij vuil prinsesje ! Daar was je dus mee bezig ! " roept de man, hij slaat me nog een keer.
Ik knal met mijn hoofd op de grond, ik voel een helse pijn in mijn hoofd en dan word alles zwart.

De volgende middag word ik wakker, ik zie dat Merel nog slaapt maar na een tijdje word ze ook wakker.
De pijn in mijn been is erger geworden en mijn hoofd bonkt, mijn polsen voelen ook niet echt lekker.
Het is wat draaierig om me heen, ik sla mijn handen voor mijn ogen en ga dan met mijn hoofd op mijn handen leunen.
Waar zouden Edward en Ivon toch blijven .. En zou mijn vader geld geven ?
Opeens hoor ik een hoop geluid buiten " ik daag u uit voor een duel, zodra ik win .. Worden de twee meiden aan ons mee gegeven, zodra u wint krijgt u wat geld " hoor ik dan de stem van Edward .. Het moet Edward wel zijn, ik herken zijn stem uit duizenden.
" Merel dat is Edward, hij gaat vechten met de broer van die vrouw .. Straks gaat hij dood " zeg ik dan huilend.
Ik sta op en ren naar de ingang van de tent, er staat niemand meer voor ... Ik ren naar de grote groep mensen ook al doet het pijn aan mijn enkel.
Ik word vastgegrepen en tegen gehouden.
Ik zie Edward en de man allebei hun zwaard trekken " nee " zeg ik dan huilend.
Ze lopen dreigend om elkaar heen.
Uiteindelijk ontstaat er een heel gevecht.
Edward word in zijn arm geraakt, ik probeer me los te krijgen maar het lukt niet " nee ... Nee " zeg ik dan huilend.
Edward hersteld zich snel .. Hij werkt de man op de grond en duwt het mes op zijn keel.
" Ik geef me over u heeft gewonnen maar laat me alstublieft leven " zegt de man dan.
Edward kijkt bedenkelijk " ik wil nu mevrouw Newton en Merel hier hebben .. Dan pas laat ik u gaan " zegt Edward dan.
Ik word losgelaten en naar voren geduwd, snel ren ik naar Edward toe, ik omhels hem en begin nog harder te huilen.
Ik hoor Edward even kreunen , dan pas zie ik dat ik op zijn arm druk " het spijt me " zeg ik dan snikkend.
Ivon haalt me op " kom mee Olivia, straks komen Merel en Edward " zegt hij dan .. Met een beetje tegenzin loop ik mee.
Evenlater komen Edward en Merel inderdaad aangelopen.
We klimmen snel op de paarden en galloperen weg.
Ik stopte snel met huilen en veegde me tranen af zodat Edward bij mij achterop kan wegens zijn arm.
Merel zit bij Ivon achterop, ze hield hem stevig vast.
Wat zou er toch mis zijn ?
Mijn hoofd bonkt en mijn been doet pijn maar ik laat me niet meer tegenhouden.

Na een tijd komen we aan bij Merel thuis, de vader van Merel komt naar buiten gerend.
We gaan van de paarden af, ik word draaierig en er komen allemaal steken in mijn been.
Half val ik om maar Edward kan me nog net tegen houden, zijn gezicht vertrekt van de pijn in zijn arm.
'' Sorry '' zeg ik dan zacht tegen hem.
'' Je kan er niets aan doen '' zegt hij dan terug.
'' Daarbij ben ik blij dat je weer hier bent '' zegt hij er dan nog achteraan, ik glimlach even naar hem.
'' Uhm .. mevrouw Newton, waar is uw jurk eigenlijk gebleven ? '' vraagt hij dan.
Opeens herinner ik me weer dat ik alleen mijn onderjurk nog aan heb.
Ik zal er wel verwilderd uit zien ..

Merel :

Ik was blij dat ik Ivon zag maar ik zei nog steeds niks.
Toen we eenmaal bij me huis waren was mijn vader enorm blij om me te zien.

Maar Ivon en hij zagen dat er wat mis was.
Ivon ging voor me staan.

"Merel wat is er ?"
Er liepen tranen over mijn wangen.
"Het spijt me , Het spijt me."
Waren de enige woorden wat uit mij kwam.

Ivon wou me een knuffel geven maar ik draaide me om.

Hij keek bezorgd naar me.
Opeens zag die dat ik een andere jurk aan had dan dat ik bij het meer aan had.

"Waar is je eigen jurk ?"
Ik zei nog steeds niks.

"Olivia wat was er met haar jurk ?"
Olivia dacht na.
"Die was stuk de boven kant was gescheurd."zei ze snel.

Ik zag Ivon denken.
"Die vuile schoft" zei die opeens.

Hij keek me aan.
"Merel heeft iemand je pijn gedaan?"

Ik knikte en barsten in tranen uit.
"wie ? Merel wie?"

Ik bibberde van angst en zag alles weer voor me.
de kaarsen het bed alles.
Zijn gezicht zijn glimlach die ik zo haten.

Opeens zei Olivia.
"Die broer van Rose" zei ze geschokt. "De ridder."

Ik keek naar de grond.
"Het spijt me."

Ivon was woedend.
"Edward je had die gozer moeten doden ."zei die kwaad.
Edward keek hem aan.
"Ivon als je het waagt." zei Edward snel.

Ivon werd alleen maar woedender.
Mijn vader kwam naast mij staan en sloeg zijn armen om me heen.
Ik zag dat er ook tranen over zijn wangen begonnen te lopen.

"Het spijt me pap , het spijt me zou."

"ssssst stil maar , alles komt goed , alles komt goed."

fluisterde die.

Olivia Elaine Newton

Geschrokken keek ik naar Merel .. had ik er maar eerder over nagedacht..
Mijn hoofd begon steeds harder te bonzen.
Edward probeert Ivon rustig te krijgen.
Mijn been doet ook nog steeds pijn, even kijk ik er naar .. ik zie dat ook het stuk stof is doordrenkt in bloed.
Ik begin als maar draaieriger te worden.

Merel:
Opeens keek Ivon naar Olivia.

"Edward !!."schreeuwde die die Olivia snel opving.

"leg haar maar binnen op het bed."
Edward knikte en droeg haar naar een bed die beneden stond.

Mijn vader keek naar har hoofd en been.
"Dat ziet er akelig uit."

Hij keek naar Edward en wees naar een flesje.
Edward gaf het aan hem.

"Olivia dit gaat erg prikken."
Hij deed er wat op een stukje stof en duwde op de wond.
Olivia gilde het uit.

Hij deed er een een soort verband om en keek sel naar haar hoofd.

"Het komt goed het is meer de schrik en de hoofdpijn."

Edward knikte.
"Veel rusten Olivia en je wond laten helen, dan komt het goed."

Ivon stond achter mij en legde zijn handen op mijn schouders.

Olivia Elaine Newton

Het spul op mijn been prikt maar ik probeer er doorheen te bijten.
Ik kijk naar de wond van Edward, het ziet er niet erg lekker uit.
'' Edward ? '' zeg ik dan.
Hij kijkt me aan '' kom eens hier '' zeg ik dan, hij kijkt me vragend aan en gaat zitten.
Even ga ik overeind zitten.
Ik scheur een stuk van mijn onderjurk af.
'' Geef je arm '' zeg ik dan.
De vader van Merel deed er wat van het spul op.
Ik deed het om Edward zijn arm.
Ik zag Edward zijn gezicht even vertrekken '' sorry '' zeg ik dan zacht.